Czas trwania:
Opis
Wstęp fabularny
W bliżej nie określonej współczesności, trzy rodziny na skutek nieszczęśliwych wypadków trafiają ze swoimi bliskimi do szpitala. Rodziny zgoła różne, jednak łączy ich nieopisana tragedia. Osoba bliska ich sercu trafiła do szpitala na ostry dyżur, po czym został wprowadzony w stan śpiączki farmakologicznej. Bliscy muszą zmierzyć się z tym brzemieniem, mając nadzieje, że niedługo ich bliscy wrócą do życia. Mierząc się z myślą, że los może mieć inne plany. Gra skoncentrowana jest na przeżywaniu emocji.
Opis konwencji / settingu
Gra odbywa się w jednym z warszawskich szpitali. Miejsce akcji nie jest dokładnie określone, ale jest to miejsce na wzór pokoju socjalnego dla pacjentów poszkodowanych. Można w mim wypić kawę z automatu i spokojnie poczekać na jakiekolwiek informacje o stanie naszych najbliższych. Można też przynieść własne ciastka lub te zakupione w szpitalnym sklepiku.
Dla kogo jest ten larp? Komu się nie spodoba?
Larp jest skupiony jest na przeżywaniu emocji. Głównym celem gry jest wczucie się w osoby będące w trudnej sytuacji życiowej. Nie uświadczymy na niej wylistowanych celów postaci. Gra nie jest dla ciebie jeśli oczekujesz ścisłości naukowej, skupiamy się na ludziach, nie na prawidłowym zdiagnozowaniu choroby. Nie będziesz się dobrze czuł na grze jeśli nie odnajdujesz się w scenach z moderowaną akcją.
Lista ról
Osoby w śpiączce:
Gabrysia (K) – młoda dziewczyna aspirująca do szkoły muzycznej, zawsze energiczna, wszędzie jej pełno
Zygmunt (M) – stary wdowiec, kochający mieć do czynienia z naturą. Często można go znaleźć w swoim ogródku.
Adam (M) – wysoko postawiony pracownik międzynarodowej firmy handlowej, dobrze ułożony, żyjący długo pod pantoflem rodziców, ostatnio chcący się usamodzielnić, podobno dzisiaj bierze ślub
Rodzina chorych:
Henryk/Helena (U) – kochająca dziadek/babcia Gabrysi, będąca podporą życiową i bezdennym źródłem wiedzy. Zawsze pod telefonem by rozwiązać problemy wnuczki
Maria/Marek (U) – przyjaciółka/przyjaciel Gabrysi ze szkoły, znają się od czasów podstawówki. W tym zespole to Gabrysia była tą ratującą z opresji nierozważną Marysię /Marka
Cyryl (M) – chłopak Gabrysi, starszy od niej o 5 lat. Pracuje w pobliskim warsztacie samochodowym, nigdy nie skończył szkoły i nie napisał matury, co było w niesmak zarówno jego rodzinie jak i najbliższym Gabrysi.
Paulina/Paweł (U) – Najstarsze dziecko pana Zygmunta, które dzięki swojemu talentowi i pewności siebie zdobyło Wall Street, zarabiając wielkie pieniądze. Cztery dni temu wróciło do Polski by zająć się sprawami biznesowymi z Polskim kontrahentem.
Natalia (K) – drugie dziecko pana Zygmunta. Należąca raczej do tych zawistnych osób. Nigdy nie wybiła się jak starsze rodzeństwo, co ma im za złe. Obecnie będąca w piątym miesiącu ciąży.
Barbara (K) – sąsiadka pana Zygmunta wpadająca głównie pogadać od czasu śmierci jego żony. Zawsze trochę przesadnie zainteresowana życiem innych osób. Ale przy tym równie chętna do pomocy w czyszczeniu jego zaniedbanego domu.
Janek (M)– brat Adama. Artysta, który mimo wielu prób nie jest wstanie się wybić. Wspierał brata w próbach usamodzielnienia się i znalezienia sobie kogoś. Bardzo otwarty, miły i szarmancki.
Kamil/Katarzyna (U) – rodzic Adama. Dominujący i stanowczy, nieprzyjmujący odmowy względem własnych planów czy wizji świata. Źli za to, że syn nie wybrał wybranej przez ich narzeczonej. Boją się, jak zostanie odebrany przez ich znajomych zbliżający się ślub syna.
Ola (K) – Narzeczona Adama. Miła, troszcząca się o los mniejszych bliźnich, a przy tym bardzo ekspresyjna w okazywaniu emocji. Wyjeżdża na misje po całym świecie, by ratować zagrożone gatunki.
Mechanika
Gra dzieli się na trzy akty podkreślające upływ czasu i zmiany w postaciach nim wywołany. Każdy akt będzie oddzielony krótkimi scenami, podczas których zostanie odegrana scena nawiązująca do wydarzeń z przeszłości poszkodowanego pomiędzy każdym z chorych oraz z członkiem rodziny. W ten sposób wydarzenia z teraźniejszości będą przeplatały się z przeszłością.
Członkowie rodzin, podczas gry, mają pełną dowolność w działaniu i interakcji. Natmiast trójka poszkodowanych nie ma dowolności w działaniach przez większość gry. Będąc w śpiączce są uwięzieni w swoim ciele. Nie mogą nic powiedzieć ani zrobić, mogą jedynie nasłuchiwać co ich bliscy do nich mówią. Ponadto w „postaci duchowej”, mogą poruszać się po sali w której ich ciała się znajdują. Wyjątek stanowią wspomnienia z przeszłości w których postacie bezpośrednio uczestniczą.
Piktogramy
